วัดกลาง สร้างเมื่อ พ.ศ.2334 เมื่อเจ้าคำผงได้สร้างเมืองอุบลราชธานี และสร้างวัดหลวงเสร็จแล้ว ฝ่ายเจ้าราชวงศ์ (ก่ำ) ซึ่งเป็นบุตรของพระราชวงศา มีจุดประสงค์สร้างถาวรวัตถุกรกุศล เป็นอนุสรณ์ให้เป็นหลักฐานมิ่งขวัญบ้านเมืองเช่นเดียวกับเจ้าหลวง จึงได้คัดเลือกพื้นที่ที่เหมาะสมอยู่ริมฝั่งแม่น้ำมูล ซึ่งอยู่ใกล้กับคุ้มราชวงศ์ และได้ชักชวนราษฎรตั้งวัดขึ้นอีกวัดหนึ่งให้นามว่า “”วัดกลาง”” เพราะอยู่ย่านกลางเมืองอุบลราชธานี หรืออีกนัยหนึ่ง เนื่องจากวัดนี้ตั้งอยู่มแม่น้ำมูล กึ่งกลางระหว่าง วัดเหนือท่า (ปัจจุบันคือ สนง.เหล่ากาชาดจังหวัดอุบลฯ )และวัดใต้ท่า(เคยใช้พื้นที่เป็น สน.การไฟฟ้าอุบลฯ ตรงข้ามกับวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ) จึงเรียกว่า วัดกลาง ส่วนวัดกลางนั้น สร้างขึ้นในราว พ.ศ. 2336 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2515 มีพระบทม์ เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์และเก่าแก่ของเมืองอุบลราชธานี ประดิษฐานอยู่ภายในวิหาร
พระบทม์ หรือ พระเจ้าใหญ่ศรีสรรเพชร ประดิษฐานเป็นพระประธานในวิหารวัดกลาง เป็นพระพุทธรูปประทับนั่งขัดสมาธิราบแสดงปางมารวิชัย พระบทม์ เป็นพระประธานในวิหารเก่าแก่ ตั้งแต่ครั้งสร้างวัดเป็นพระพุทธปฏิมาปางมารวิชัยที่งดงามมาก ขนาดหน้าตักกว้าง 78 นิ้ว(1.98 ม.) สูง 108 นิ้ว (2.75 ม.) สร้างด้วยอิฐหินเหนียวผสมเกสรดอกไม้บัวจึงได้มีชื่อว่า “พระบทม์” มาจากคำว่า ปทุม-ปทม-บทม์ เหล็กเสริมภายใน และใช้เกสรดอกบัวป่นละเอียดคลุกเคล้ากับยางบง น้ำแช่หนังวัวเผา น้ำแช่เปลือกเม็ก น้ำข้าวเจ้าต้ม หินเผาไฟปนให้ละเอียด น้ำอ้อยเคี่ยวให้เหนียว ผสมเป็นเนื้อเดียวกันดีแล้วใช้ฉาบทาให้ผิวขององค์พระบทม์ด้วยกรรมวิธีแบบโบราณที่เรียกขานกันว่า “ปูนน้ำอ้อย”
ที่อยู่ : วัดกลาง เลขที่ ๑๓๒ ถนนหลวง ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
